جنگ غیر قانونی و وحشیانه خلیج فارس
دنباله صفحه سوم
جنگ خلیج فارس, در سال های 1970 طرح ریزی شده بود. این نکته در چندین روزنامه معتبر از
سوی جیمز مک آرتنی, با عنوان ( یک دستور جلسه پنهان ایالات متحده) آشکارا بیان شده است. و
بنا بر گفته مک آرتنی, دولت پنهان ایالات متحده, در اوائل سال 1970, بر آن می شود که سیاست
خاورمیانه ای خود را بر اساس مهار نفت اعراب در منطقه, قرار دهد. برای انجام این امر, پیش
درآمدی که امکان استقرار نیروهای نظامی ایالات متحده در منطقه را فراهم آورد, ضرورت داشت
منظور از منطقه, همه خاور میانه به استثنای اسرائیل است. و
در ژانویه سال 1976, رابرت توکر در مجله ( کانتری) وابسته به یهودیان نوشت: ایالات متحده
باید هر گونه ابهامی را در باره دخالت نظامی در دیگر کشورها, به ویژه منطقه خلیج فارس از
میان بردارد. به گفته توکر, برای مهار نفت خاورمیانه, پیش از آنکه بحرانی شکل گیرد یک حمله
جدی ضرورت دارد. و
به ظاهر, یکی از معماران این طرح جرج بوش بود که از توصیه جمیز اکتیز سفیر آمریکا در
عربستان سعودی, در سال های 1975 تا 1973, پیروی می کرد, دیدگاه های اکتیز اساس سیاست های
خاورمیانه ای دولت ریگان- بوش را تشکیل می داد. چنین به نظر می رسد که بوش, در جنگ غیر
قانوی خلیج فارس, از همین سیاست پیروی کرده باشد. و
بررسی های پسانتر نشان داد که اکتیز نیز از نظریه هنری کسینجر سود جسته است. کسینجر در
مقاله ای با عنوان ( امنیت انرژی ), حمله مستقیم به عربستان سعودی را توصیه کرده بود. اما
پسانتر, این دیدگاه تعدیل شد و کشور کوچک تری به جای عربستان برگزیده شد. و
دنباله صفحه سوم
در ماه مارس 1990, شگفتی های بیشتری پدید آمد . اسنادی که در دادگاه فدرال در شهر آتلانتا ارائه شد
نشان می داد که رینالدو پتریگنانی سفیر ایتالیا در واشنگتن و تورن برگ گفته بودند که جنایتکار خواندن
مقامات رسمی در بانکوناسیونال در حکم نواختن سیلی به صورت ایتالیا است. پسانتر, نامبردگان بالا این
گفته را تکذیب کردند. این امر, همکاری ژرف دولت بوش را با پرداخت وام های بانکوناسیونال به عراق
نشان می داد. و
در آوریل سال 1990, کمیته تحقیقات شورای امنیت ملی که ریاست آن با معاون شورای امنیت ملی
رابرت گیتس بود, برای گفتگو در دگرگونی احتمالی سیاست ایالات متحده نسبت به عراق, جلسه ای
در کاخ سفید تشکیل داد. این خود نشانه ای دیگر برای اعمال سیاست پردازی و نیرنگ به شمار می رفت
در همین ماه, رخداد غیر منتظره دیگری که از رئیس جمهور آمریکا یا شورای امنیت ملی پیش بینی نشده
بود, بروز کرد. وزارت خزانه داری با دادن یک اعتبار 500 میلیون دلاری خرید مواد غذایی به وزارت
کشاورزی, مخالفت کرد. در مته مه 1990, وزارت خزانه داری به آگاهی همه رسانید که یاداشتی از
شورای امنیت ملی, حاکی از ناخشنودی انان از عدم پرداخت وام های عراق, دریافت کرده است. و
در 25 جولای 1990, شاید زودتر از آنکه کمیته 300 در نظر داشت, دام گسترده شد. همه رخدادهای
یادشده که حکایت از عقب نشینی ایالات متحده داشتند, سبب شد که رئیس جمهور بوش به سفیر امریکا
مأموریت دهد که با صدام حسین دیدار کند. و April Glaspi آپریل گلاسپی
بنابر پاره ای از نامه ها و تلگراف های منتشر نشده وزارت خارجه, هدف از این دیدار آن بود که به
صدام حسین اطمینان داده شود, ایالات متحده با او مخالفتی ندارد و در هیچ گرفتاری مرزی که وی
با سرزمین های عربی داشته باشد, دخالت نخواهد کرد. این بیان به طور دقیق و روشن اشاره به
درگیری عراق با کویت بر سر مناطق نفت خیز رومالیا بود. و
عراق, گفته های گلاسپی را گونه ای نشانه موافقت واشنگتن با اعزام ارتش عراق به کویت تلقی کرده
و بدین ترتیب خود را درست در دام توطئه ای که گسترده شده بود, افکند. و
روس پترو, در جریان انتخابات توامبر 1992 چنین گفته بود. و
من تصور می کنم در یک جامعه آزاد مانند آمریکا که مردم صاحبان اصلی آن هستند. باید از آنچه
گلاسپی به صدام گفته است, آگاه گردند زیرا ما هزینه سنگینی پرداخته ایم و خطرات جانی فراوانی را
پذیرا شده ایم اما به هدف های خود دست نیافته ایم. و
گفتنی است که گلاسپی پس از آنکه اخباری این دیدار به خارج درز کرد و سیاست پردازی نیرنگ
آمیزی او افشاء شد, از صحنه ناپدید و به مکان پنهانی انتقال داده شد. دست آخر, پس از آنکه مدت ها
رسانه ها از نقش وی در ماجرای عراق خبر می دادند و دو نفر از سناتورهای لیبرال هم از او به
عنوان یک شوالیه نام می بردند, در یکی از جلسات کمیته سنا شرکت کرد و همه چیز را انکار نمود. و
چندی پسانتر, گلاسپی از وزارت خارجه استعفا کرد و اکنون به جای آنکه در یک دادگاه صالح ناگزیر
باشد با ادای سوگند, حقیقت و چگونگی نیرنگ پردازی دولت بوش را, نه تنها نسبت به عراق که نسبت
به کشورش افشا کند, در یک نقطه آرام و زیبا به زندگی مرفهی سرگرم است. و
در 29 جولای 1990, چهار روز پس از ملاقات گلاسپی, صدام حسین نیروهای نظامی خود را به سوی
کویت به حرکت در آورد. در ادامه این نیرنگ پردازی, بوش گروهی را برای جلوگیری از طرح
پیشنهاد تحریم ها علیه عراق به کنگره آمریکا اعزام داشت و بدین ترتیب, صدام را بدین باور راهبر شد
که حمله عراق وسیله کنگره نادیده گرفته خواهد شد. و
دو روز پسانتر, در دوم آگوست 1990, نیروهای نظامی عراق از مرز کویت گذشتند. و
همچنین در طول ماه آگوست گزارش بسیار محرمانه ای مبنی بر اینکه عراق قصد حمله به عربستان
سعودی ندارد و ارتش عراق برنامه ای در این زمینه پیش بینی نکرده است, از سوی سیا به بوش
تسلیم شد. و
در سپتامبر 1990, سفیر ایتالیا رینالدو و پتریگناننی, همراه با شماری از مسؤولان بانکوناسیونال به
وزارت دادگستری رفته و با دادستان و بازپرسان ملاقات کردند. و
در این جلسه, پتر یگنانی به اطلاع مقام های قضایی رساند که بانکوناسیونال فدای یک کلاه برداری
کلان شده.. نام پر شهرت بانک, به دلیل آنکه دولت ایتالیا سهامدار عمده آن به شمار می رود, اهمیت
فوق العاده دارد. در میان مدارک دیگری که به دست رئیس کمیته بانکداری کنگره,
رسید, همین گفته های سفیر ایتالیا بود. و Henry Gonzales هنری گونزالس
از دیدگاه ناظران آگاه این داستان یک تعبیر بیش نداشت: توطئه ای بود که گلوی متهمان اصلی در
رم و میلان را از چنگال عدالت رهاند. و گناه را به گردن مأموران بی گناه محلی گذارد. و
از این موضوع که دادگاه رأی برائت را صادر کرد, هیچ گونه شگفتی نباید داشت. دست آخر, شواهد
انکار ناپذیر نشان داد وام های پرداخت شده به عراق از سوی شعبه آتلانتای بانکو ناسیونال, با حمایت
کامل مرکز بانک در رم و میلان پرداخت شده است. و
در 11 سپتامبر 1990, بوش با این عنوان که عراق 000, 150 سرباز و 1500 تانک به کویت اعزام
داشته, جلسه مشترک کنگره را فرا خواند. در عین حال, بوش به اعضاء جلسه مشترک اعلام داشت
که عراق قصد حمله به عربستان سعودی را دارد. بوش این فراخوان را براساس اطلاعیه دروغین
وزارت دفاع به عمل آورده بود. ادعای مجدد بوش آن بود که عراق 000, 120 نفر سرباز و 850
تانک در کویت مستقر کرده است. و
وزارت دفاع ایالات متحده به خوبی از این اطلاعات نادرست آگاه بود زیرا بیانگر ان بود که
آنان کار نمی کرده در حالی که می دانیم ماهواره های در حال KH 12 و KH 11 ماهواره های
فعالیت عادی خود بوده اند گمان می رود در آن هنگام بوش برای قانع کردن کنگره و حمله عراق
به عربستان سعودی بع اغراض گویی متوسل شده باشد. و
از سوی دیگر, روس ها نیز با انتشار عکس های ماهواره ای خود, وضعیت دقیق نیروها را در کویت
اعلام داشته بودند. بوش عکس هایی را که ماهواره یک شرکت تجاری برداشته و به تلویزیون ا.بی .سی
فروخته بود, از نظر پنهان کرده بود. روس ها نیز با ارائه عکس ها به یک شرکت تجاری, تا حدی شیوه
نیرنگ بازی خود را به کار بستند. به طور روشن, وزارت دفاع و رئیس جمهور با ارائه اطلاعات
نادرست به مردم آمریکا, آنان را در دام دروغ پردازی قراردادند. و
در این هنگام, سناتور گونزالس درباره پیوند دولت بوش با رسوایی بانکوناسیونال در صدد پرسش های
جدی برآمده بود. در سپتامبر 1990, معاون وزیر دادگستری و مسؤول امور قانون گذاری, یادداشتی
بدین شرح برای وزیر مربوطه ارسال داشت. و
برای آنکه کوشش هایمان در جلوگیری از افشای اطلاعات بیشتر, توسط کمیته بانکداری کنگره, در مورد
وام ها بانکوناسیونال مؤثر واقع شود, شما باید به طور مستقیم با رئیس کمیته یاد شده آقای گونزالس تماس
بگیرید. و
در 25 سپتامبر, چند روز پس از دریافت یادداشت, تورن برگ, وزیر دادگستری تلفنی از گونزالس
درخواست کرد, به علت مسائل امنیت ملی از تحقیقات بیشتر در مورد بانکوناسیونال خودداری کند. و
گونزالس درخواست تعطیل کردن تحقیقات کمیته بانکداری را به طور قاطع مردود دانست. تورن برگ
پسانتر گفتگوی خود با گونزالس را برای جلوگیری از تحقیقات بانکوناسیونال انکار کرد. گوانزالس بعد
از آن, یاداشتی به تاریخ 18 دسامبر به دست آورد که به درخواست تورن برگ به عنوان امنیت ملی
اشاره کرده بود. در این یادداشت گفته شده بود که تحقیقات وزارت دادگستری در مورد بانکوناسیونال
هیچ مشکل ویژه ای برای امنیت ملی پدید نمی آورد. و
افزون بر آن آژانس اطلاعات دفاعی اعلام داشت که گروه اعزامی آنها به ایتالیا آگاه شده اند که شعبه
بانکوناسیونال در سرسکیا, مبلغ 225 میلیون دلار وام برای خرید مین از سوی یک شرکت ایتالیایی
به عراق پرداخت کرده است. همان گونه که انتظار می رفت در روز پیروزی متحدان در جنگ
خلیج فارس, وزارت دادگستری اعلام کرد, فرد متهم در ماجرای بانکوناسیونال را به دادگاه فرا خوانده
است. و
شخصی به نام کریستوفر دروگول به دادن وام غیر قانونی به عراق, به مبلغ 5 میلیارد دلار به اراء
دریافت 2/5 میلیون دلار رشوه, متهم شده بود پاره ای بر این باورند که یک مأمور گمنام در شعبه
کوچک یک بانک دولتی, چنین اختیاری ندارد که وارد معامله ای به این بزرگی, با پذیرش خطرات
آن بشود. و
از ماه ژانویه تا ماه آوریل, فشار بر دولت بوش برای اعلام وضعیت بحرانی در بانکوناسیونال رو
به افزایش نهاد. در این هنگام شورای امنیت ملی در صدد برداشتن گام هایی برای پایان دادن به
موضوع بر آمد. و
در 18 آوریل, نیکلاس روستوف, وکیل شورای امنیت ملی, برای یافتن راه های کاهش فشار از جانب
کمیته بانکداری و دیگر مراجع, ترتیب نشستی را در سطح مقام های بلندپایه فراهم آورد. و
شرکت کنندگان در این جلسه عبارت بودند از بویدن گری مشاور حقوقی رئیس جمهوری, فرگرین
مشاور آژانس امنیت ملی, الیزابت ریندسکف و شعار زیادی از وکلای وزارتخانه های کشاورزی
دفاع دادگستری, خزانه داری, نیرو بازرگانی. و
روستوف در سخنان گشایشی خود هشدار داد که گمان می رود کنگره بخواهد درباره روابط پیش از
جنگ دولت بوش و عراق به تحقیق بپردازد. و
روستوف به حقوقدانان جلسه یادآور شد که شورای امنیت ملی بر آن است که برای نشان دادن واکنش
دولت نسبت به اسنادی که از سوی کنگره درباره عراق درخواست شده, هم آهنگی لازم را فراهم آورد
وی در سخنان خود همچنین اشاره کرد که درخواست هر گونه سندی از سوی کنگره باید از نظر
موضوع های مورد علاقه دستگاه اجرایی و شورای امنیت ملی مورد بررسی قرار گیرد و راه حل های
تدارک این اسناد به بحث گذاشته شود. در هر حال گونزالس اسناد و اطلاعات را به دست آورد. و
دکتر جان کولمن
ترجمه دکتر یحیی شمس
دنباله صفحه سوم
جنگ خلیج فارس, در سال های 1970 طرح ریزی شده بود. این نکته در چندین روزنامه معتبر از
سوی جیمز مک آرتنی, با عنوان ( یک دستور جلسه پنهان ایالات متحده) آشکارا بیان شده است. و
بنا بر گفته مک آرتنی, دولت پنهان ایالات متحده, در اوائل سال 1970, بر آن می شود که سیاست
خاورمیانه ای خود را بر اساس مهار نفت اعراب در منطقه, قرار دهد. برای انجام این امر, پیش
درآمدی که امکان استقرار نیروهای نظامی ایالات متحده در منطقه را فراهم آورد, ضرورت داشت
منظور از منطقه, همه خاور میانه به استثنای اسرائیل است. و
در ژانویه سال 1976, رابرت توکر در مجله ( کانتری) وابسته به یهودیان نوشت: ایالات متحده
باید هر گونه ابهامی را در باره دخالت نظامی در دیگر کشورها, به ویژه منطقه خلیج فارس از
میان بردارد. به گفته توکر, برای مهار نفت خاورمیانه, پیش از آنکه بحرانی شکل گیرد یک حمله
جدی ضرورت دارد. و
به ظاهر, یکی از معماران این طرح جرج بوش بود که از توصیه جمیز اکتیز سفیر آمریکا در
عربستان سعودی, در سال های 1975 تا 1973, پیروی می کرد, دیدگاه های اکتیز اساس سیاست های
خاورمیانه ای دولت ریگان- بوش را تشکیل می داد. چنین به نظر می رسد که بوش, در جنگ غیر
قانوی خلیج فارس, از همین سیاست پیروی کرده باشد. و
بررسی های پسانتر نشان داد که اکتیز نیز از نظریه هنری کسینجر سود جسته است. کسینجر در
مقاله ای با عنوان ( امنیت انرژی ), حمله مستقیم به عربستان سعودی را توصیه کرده بود. اما
پسانتر, این دیدگاه تعدیل شد و کشور کوچک تری به جای عربستان برگزیده شد. و
دنباله صفحه سوم
در ماه مارس 1990, شگفتی های بیشتری پدید آمد . اسنادی که در دادگاه فدرال در شهر آتلانتا ارائه شد
نشان می داد که رینالدو پتریگنانی سفیر ایتالیا در واشنگتن و تورن برگ گفته بودند که جنایتکار خواندن
مقامات رسمی در بانکوناسیونال در حکم نواختن سیلی به صورت ایتالیا است. پسانتر, نامبردگان بالا این
گفته را تکذیب کردند. این امر, همکاری ژرف دولت بوش را با پرداخت وام های بانکوناسیونال به عراق
نشان می داد. و
در آوریل سال 1990, کمیته تحقیقات شورای امنیت ملی که ریاست آن با معاون شورای امنیت ملی
رابرت گیتس بود, برای گفتگو در دگرگونی احتمالی سیاست ایالات متحده نسبت به عراق, جلسه ای
در کاخ سفید تشکیل داد. این خود نشانه ای دیگر برای اعمال سیاست پردازی و نیرنگ به شمار می رفت
در همین ماه, رخداد غیر منتظره دیگری که از رئیس جمهور آمریکا یا شورای امنیت ملی پیش بینی نشده
بود, بروز کرد. وزارت خزانه داری با دادن یک اعتبار 500 میلیون دلاری خرید مواد غذایی به وزارت
کشاورزی, مخالفت کرد. در مته مه 1990, وزارت خزانه داری به آگاهی همه رسانید که یاداشتی از
شورای امنیت ملی, حاکی از ناخشنودی انان از عدم پرداخت وام های عراق, دریافت کرده است. و
در 25 جولای 1990, شاید زودتر از آنکه کمیته 300 در نظر داشت, دام گسترده شد. همه رخدادهای
یادشده که حکایت از عقب نشینی ایالات متحده داشتند, سبب شد که رئیس جمهور بوش به سفیر امریکا
مأموریت دهد که با صدام حسین دیدار کند. و April Glaspi آپریل گلاسپی
بنابر پاره ای از نامه ها و تلگراف های منتشر نشده وزارت خارجه, هدف از این دیدار آن بود که به
صدام حسین اطمینان داده شود, ایالات متحده با او مخالفتی ندارد و در هیچ گرفتاری مرزی که وی
با سرزمین های عربی داشته باشد, دخالت نخواهد کرد. این بیان به طور دقیق و روشن اشاره به
درگیری عراق با کویت بر سر مناطق نفت خیز رومالیا بود. و
عراق, گفته های گلاسپی را گونه ای نشانه موافقت واشنگتن با اعزام ارتش عراق به کویت تلقی کرده
و بدین ترتیب خود را درست در دام توطئه ای که گسترده شده بود, افکند. و
روس پترو, در جریان انتخابات توامبر 1992 چنین گفته بود. و
من تصور می کنم در یک جامعه آزاد مانند آمریکا که مردم صاحبان اصلی آن هستند. باید از آنچه
گلاسپی به صدام گفته است, آگاه گردند زیرا ما هزینه سنگینی پرداخته ایم و خطرات جانی فراوانی را
پذیرا شده ایم اما به هدف های خود دست نیافته ایم. و
گفتنی است که گلاسپی پس از آنکه اخباری این دیدار به خارج درز کرد و سیاست پردازی نیرنگ
آمیزی او افشاء شد, از صحنه ناپدید و به مکان پنهانی انتقال داده شد. دست آخر, پس از آنکه مدت ها
رسانه ها از نقش وی در ماجرای عراق خبر می دادند و دو نفر از سناتورهای لیبرال هم از او به
عنوان یک شوالیه نام می بردند, در یکی از جلسات کمیته سنا شرکت کرد و همه چیز را انکار نمود. و
چندی پسانتر, گلاسپی از وزارت خارجه استعفا کرد و اکنون به جای آنکه در یک دادگاه صالح ناگزیر
باشد با ادای سوگند, حقیقت و چگونگی نیرنگ پردازی دولت بوش را, نه تنها نسبت به عراق که نسبت
به کشورش افشا کند, در یک نقطه آرام و زیبا به زندگی مرفهی سرگرم است. و
در 29 جولای 1990, چهار روز پس از ملاقات گلاسپی, صدام حسین نیروهای نظامی خود را به سوی
کویت به حرکت در آورد. در ادامه این نیرنگ پردازی, بوش گروهی را برای جلوگیری از طرح
پیشنهاد تحریم ها علیه عراق به کنگره آمریکا اعزام داشت و بدین ترتیب, صدام را بدین باور راهبر شد
که حمله عراق وسیله کنگره نادیده گرفته خواهد شد. و
دو روز پسانتر, در دوم آگوست 1990, نیروهای نظامی عراق از مرز کویت گذشتند. و
همچنین در طول ماه آگوست گزارش بسیار محرمانه ای مبنی بر اینکه عراق قصد حمله به عربستان
سعودی ندارد و ارتش عراق برنامه ای در این زمینه پیش بینی نکرده است, از سوی سیا به بوش
تسلیم شد. و
در سپتامبر 1990, سفیر ایتالیا رینالدو و پتریگناننی, همراه با شماری از مسؤولان بانکوناسیونال به
وزارت دادگستری رفته و با دادستان و بازپرسان ملاقات کردند. و
در این جلسه, پتر یگنانی به اطلاع مقام های قضایی رساند که بانکوناسیونال فدای یک کلاه برداری
کلان شده.. نام پر شهرت بانک, به دلیل آنکه دولت ایتالیا سهامدار عمده آن به شمار می رود, اهمیت
فوق العاده دارد. در میان مدارک دیگری که به دست رئیس کمیته بانکداری کنگره,
رسید, همین گفته های سفیر ایتالیا بود. و Henry Gonzales هنری گونزالس
از دیدگاه ناظران آگاه این داستان یک تعبیر بیش نداشت: توطئه ای بود که گلوی متهمان اصلی در
رم و میلان را از چنگال عدالت رهاند. و گناه را به گردن مأموران بی گناه محلی گذارد. و
از این موضوع که دادگاه رأی برائت را صادر کرد, هیچ گونه شگفتی نباید داشت. دست آخر, شواهد
انکار ناپذیر نشان داد وام های پرداخت شده به عراق از سوی شعبه آتلانتای بانکو ناسیونال, با حمایت
کامل مرکز بانک در رم و میلان پرداخت شده است. و
در 11 سپتامبر 1990, بوش با این عنوان که عراق 000, 150 سرباز و 1500 تانک به کویت اعزام
داشته, جلسه مشترک کنگره را فرا خواند. در عین حال, بوش به اعضاء جلسه مشترک اعلام داشت
که عراق قصد حمله به عربستان سعودی را دارد. بوش این فراخوان را براساس اطلاعیه دروغین
وزارت دفاع به عمل آورده بود. ادعای مجدد بوش آن بود که عراق 000, 120 نفر سرباز و 850
تانک در کویت مستقر کرده است. و
وزارت دفاع ایالات متحده به خوبی از این اطلاعات نادرست آگاه بود زیرا بیانگر ان بود که
آنان کار نمی کرده در حالی که می دانیم ماهواره های در حال KH 12 و KH 11 ماهواره های
فعالیت عادی خود بوده اند گمان می رود در آن هنگام بوش برای قانع کردن کنگره و حمله عراق
به عربستان سعودی بع اغراض گویی متوسل شده باشد. و
از سوی دیگر, روس ها نیز با انتشار عکس های ماهواره ای خود, وضعیت دقیق نیروها را در کویت
اعلام داشته بودند. بوش عکس هایی را که ماهواره یک شرکت تجاری برداشته و به تلویزیون ا.بی .سی
فروخته بود, از نظر پنهان کرده بود. روس ها نیز با ارائه عکس ها به یک شرکت تجاری, تا حدی شیوه
نیرنگ بازی خود را به کار بستند. به طور روشن, وزارت دفاع و رئیس جمهور با ارائه اطلاعات
نادرست به مردم آمریکا, آنان را در دام دروغ پردازی قراردادند. و
در این هنگام, سناتور گونزالس درباره پیوند دولت بوش با رسوایی بانکوناسیونال در صدد پرسش های
جدی برآمده بود. در سپتامبر 1990, معاون وزیر دادگستری و مسؤول امور قانون گذاری, یادداشتی
بدین شرح برای وزیر مربوطه ارسال داشت. و
برای آنکه کوشش هایمان در جلوگیری از افشای اطلاعات بیشتر, توسط کمیته بانکداری کنگره, در مورد
وام ها بانکوناسیونال مؤثر واقع شود, شما باید به طور مستقیم با رئیس کمیته یاد شده آقای گونزالس تماس
بگیرید. و
در 25 سپتامبر, چند روز پس از دریافت یادداشت, تورن برگ, وزیر دادگستری تلفنی از گونزالس
درخواست کرد, به علت مسائل امنیت ملی از تحقیقات بیشتر در مورد بانکوناسیونال خودداری کند. و
گونزالس درخواست تعطیل کردن تحقیقات کمیته بانکداری را به طور قاطع مردود دانست. تورن برگ
پسانتر گفتگوی خود با گونزالس را برای جلوگیری از تحقیقات بانکوناسیونال انکار کرد. گوانزالس بعد
از آن, یاداشتی به تاریخ 18 دسامبر به دست آورد که به درخواست تورن برگ به عنوان امنیت ملی
اشاره کرده بود. در این یادداشت گفته شده بود که تحقیقات وزارت دادگستری در مورد بانکوناسیونال
هیچ مشکل ویژه ای برای امنیت ملی پدید نمی آورد. و
افزون بر آن آژانس اطلاعات دفاعی اعلام داشت که گروه اعزامی آنها به ایتالیا آگاه شده اند که شعبه
بانکوناسیونال در سرسکیا, مبلغ 225 میلیون دلار وام برای خرید مین از سوی یک شرکت ایتالیایی
به عراق پرداخت کرده است. همان گونه که انتظار می رفت در روز پیروزی متحدان در جنگ
خلیج فارس, وزارت دادگستری اعلام کرد, فرد متهم در ماجرای بانکوناسیونال را به دادگاه فرا خوانده
است. و
شخصی به نام کریستوفر دروگول به دادن وام غیر قانونی به عراق, به مبلغ 5 میلیارد دلار به اراء
دریافت 2/5 میلیون دلار رشوه, متهم شده بود پاره ای بر این باورند که یک مأمور گمنام در شعبه
کوچک یک بانک دولتی, چنین اختیاری ندارد که وارد معامله ای به این بزرگی, با پذیرش خطرات
آن بشود. و
از ماه ژانویه تا ماه آوریل, فشار بر دولت بوش برای اعلام وضعیت بحرانی در بانکوناسیونال رو
به افزایش نهاد. در این هنگام شورای امنیت ملی در صدد برداشتن گام هایی برای پایان دادن به
موضوع بر آمد. و
در 18 آوریل, نیکلاس روستوف, وکیل شورای امنیت ملی, برای یافتن راه های کاهش فشار از جانب
کمیته بانکداری و دیگر مراجع, ترتیب نشستی را در سطح مقام های بلندپایه فراهم آورد. و
شرکت کنندگان در این جلسه عبارت بودند از بویدن گری مشاور حقوقی رئیس جمهوری, فرگرین
مشاور آژانس امنیت ملی, الیزابت ریندسکف و شعار زیادی از وکلای وزارتخانه های کشاورزی
دفاع دادگستری, خزانه داری, نیرو بازرگانی. و
روستوف در سخنان گشایشی خود هشدار داد که گمان می رود کنگره بخواهد درباره روابط پیش از
جنگ دولت بوش و عراق به تحقیق بپردازد. و
روستوف به حقوقدانان جلسه یادآور شد که شورای امنیت ملی بر آن است که برای نشان دادن واکنش
دولت نسبت به اسنادی که از سوی کنگره درباره عراق درخواست شده, هم آهنگی لازم را فراهم آورد
وی در سخنان خود همچنین اشاره کرد که درخواست هر گونه سندی از سوی کنگره باید از نظر
موضوع های مورد علاقه دستگاه اجرایی و شورای امنیت ملی مورد بررسی قرار گیرد و راه حل های
تدارک این اسناد به بحث گذاشته شود. در هر حال گونزالس اسناد و اطلاعات را به دست آورد. و
دکتر جان کولمن
ترجمه دکتر یحیی شمس
