تریاکی

صوبه ده خوفته مگس پر نزنه
چی چی نی پیدانییه جیک نزنه
ده ای کولبار غمه بی تب و تاب
موردومان همدیگره ور همه خواب
سقه داره لچه سر قار قار قار
کلاچان باز گیریدی پخار پخار
سوکوله کوکوره کوکو سردهه باز
صوبه الان ده ایسه وخت یاری
اوخیابان موردومان دیپیچه همه جا
جهانگیر مار دپر که از خوسره جا
توندی توندی دوده کمر دبد
بره گاوانا قوروق کونه فود
فورانه مورغانا با بگومکو
فوکونه اردکان ره چته جو
غیضه امره پیشی یا  پیشتا دهه
سوکوله لاری یا هیشتا دهه
صوبه آفتاب خایه ده پر بزنه
دشت و صحرا یا ایوار سر بزنه
مرداک خوس آیه از دور به گوش
جهان ماره خون ایوارده آیه جوش
زناکه خو اخمانه تورشا کونه
خو دسانه خو کله ور جو کونه
داد و بیداد مره گه فلانی
تو مگر رسم و رسومانه نانی
دوز بامو دکفته آخر دوباره
اگر میرزا نامویی باز ایواره
گاب و لیشه شویی از دست امان
الهی بگیری مردای ت  یامان
ای دوکان خوس تو مگر خانه ناری
پئرو مارو زن و کاشانه ناری
ویری تو پهلوانی ویری وسته خور و خواب
ویری تو پهلوانی ویری ناری نان و آب
ویری پهلوان ویری آی پیر و پاتیل
روز بامو تاب دهی تو هی تی سبیل
باز مره نیگاکونه خانه خراب
هی زنه دور و کللک نده جواب
وافور جیز جیزه من گم نوادن
تیشه بر ریشه تی جان نوازن
هی تره به آب و آتش زنی باز
آ کول او کول تره خود سر کونی واز
چیره چومباتمه زنی اوتاقه کش
تی جوانیا بازی بی غل و غش
مال و زور هتویی هرگز نمانه
بنگ و وافور تی جانا واسوجانه
تره دربدر کونه نحیف و زار
دبازی تی عمرو تی دارو ندار
زن و جقلان و رفیق و پئر و مار
واوینید جه تو مانی بی کس و کار
خیلی مردای جه آ سودای سییاه
لوخت و بیچاره بوبوستید و تباه
اوشانی زیندگی بر باد بوبو
دوشمنه مملکت آباد بوبو
تو دکفتی به فلاکت هچینه
الهی هیچکی تی روزا نیدینه
مراد که خوس دکفه هی تترج
گه خفابو بوشوتی مورغا وامج
من گمه خوشی هنه تو بوگو نه
گوفت و ناخوشی هنه تو بوگو نه
بنگ و وافور دوایه بوگو نه
می ایمان و می خودایه بوگو نه
من خوسم دوکان کشان صوب تا به شب
غل زنم اکش اوکش چه سوزه تب
قندانه قنده خورم تا کی تانم
مایه داره می چایی من ده هانم
بعد ده سال ایتا اسکلتم
بعد از اون شیرین نییم گرمالتم
کرم و غیرت و مذهب ده نارم
خوبی و رحم و مروت ده نارم
به خودا حرکت و همت ده نارم
حال گوش دادن صحبت ده نارم
من خیانت کونمه با می زاکان
داد از تریاک و وافور امان
من خیانت کونمه با همه کس
خنجر سورخا دارم بازم می دس
همه تایه تو گویی دندرمه
آ بلایا می ره من هندرمه
وسته گون بوشو دس ده بکش
من هانم دوکان خوسه بی غل و غش
هر کسی دانه خو تکلیف و خو کار
تو مگر بیکاری ایمروز جهانگیر مار
بتو چی رجز نخان می گوشه کین
منمه تریاکی یه بی دیل و دین
با همه بازم مرا هان خوش آیه
تریاکه واسی کرا خون جوش آیه
عیب تریاک چییه های آب دهی تاب
ندایی می حرفا آخر تو جواب
جهانگیر مار خوبخته ره آهی کشه
ویرس لیشه یا ایچیه دکشه
آوره یاد او روزانه خوب
روزانی کی همه بو بوکوب بوکوب
شب و روزانی کی بو برو بییا
خوردیدی دستجمی گرمه بلا
غورصه خوردید تان دس خاخوران
کی فلانی سفیده بخته الان
دس به دس زنه خو اقباله واسی
فانرسه آ دور هیچکس به کسی
چی بگم قصه لیلا با مو سر
تریاکی ناره ز خو خانه خبر
جهانگیر مار چگن زنه های هاچینه
تریاکی گه لیلا مرده یا زنه

شعر از ابراهیم شکری