چرا برای کشتن صدام حسین به عمل آمد

                                  جنگ غیر قانونی و وحشیانه خلیج فارس
                                  دنباله صفحه پنجم
اگر دولت ایالات متحده, بر اصول قانون اساسی استوار می ماند, جنگ خلیج فارس هرگز آغاز
نمی شد و  سربازان آمریکا در منطقه خاورمیانه و شاید هم در سوریه و افغانستان دیده نمی شدند

در سال 1923, کشورهای ایتالیا, فرانسه و روسیه برای امضاء یادداشت تفاهمی که استقلال
کشور عراق را تضمین کند, بریتانیا را زیر فشار قرار دادند. در این یادداشت تفاهم پیش بینی
شده بود که در هر حال, کشور عراق پیش از سال 1926 باید به جامعه ملل بپیوندد. این امر, خشم
مقامات شرکت نفتی رویال داچ شل را برانگیخت. شرکت نفت بریتانیا و شرکت نفتی شل هر دو
برای تمدید قرار داد خود درخواست اقدام فوری داشتند. چه, آنان که قرار دادشان در سال 1926
به پایان می رسید, از تمدید نشدن آن بیمناک بودند. ضربه جدی دیگری که در این هنگام به دولت
توسعه گرای بریتانیا وارد آمد, آگاهی جامعه ملل از وجود منابع غنی نفتی در منطقه موصل
عراق بود. و

سازمان جاسوسی ام. ای.6, طرح توطئه دیگری را در ایجاد شورش میان کردها به مرحله اجراء
گذاشت که از فوریه تا آوریل 1925 به درازا کشید. و

                                         دنباله صفحه پنجم
در 23 سپتامبر 1992, گونزالس اعلام داشت که به اسناد و اطلاعات محرمانه ای دست یافته که نشان
می دهد سیا از تصویب و تأیید مقامات بلند پایه آگاهی داشته است. گونزالس در نامه خویش
دروغ پردازی  رئیس سیا به دادستان های فدرال در آتلانتا, مبنی بر ناآگاهی دفتر مرکزی بانکوناسیونال
در رم و اقدامات شعبه آتلانتا را افشا کرده بود. و

کمیته اطلاعاتی سنا نیز, گیتس رئیس سیا را به علت منحرف ساختن وزارت دادگستری و دادستان های
فدرال و قاضی شاب, متهم ساخت. و

چند روز پسانتر, قاضی شاب از پرونده بانکوناسیونال استعفا کرد. او همچنین اظهار داشت که گمان
می رود عوامل اطلاعاتی ایالات متحده از روابط بانکوناسیونال شعبه آتلانتا با مقامات عراق آگاه بوده
و .. سیا برای آنکه اطلاعاتی در مورد تخصیص اعتبار به کشور عراق از سوی بانکوناسیونال و
ارتباطات آن به دست آورد, از همکاری سرباز زده باشد. منبع اطلاعات را نمی توان افشا کرد. اما
اشاراتی از آن, پسانتر از سوی نیویورک تایمز به چاپ رسید. و

بحران زمانی به اوج خود رسید که سناتور دوید بورن, سیا را به پنهان کاری و ارائه اطلاعات نادرست
به وزارت دادگستری متهم ساخت. سیا در واکنش, اذعان داشت که در ماه سپتامبر, اطلاعاتی که در
اختیار وزارت دادگستری گذارده نادرست بوده است, سیا همچنین ادعا کرد که این یک اشتباه بدون عمد
بوده است. به گفته این سازمان هیچ کوششی از جانب سیا برای منحرف ساختن کسی یا پنهانکاری
صورت نگرفته است. سیا با بی میلی اعتراف کرد که همه اسناد و مدارک مربوط به جنجال بانکوناسیونال
را فاش نکرده است. و

باید یادآور شد که هدف از برگزاری اجلاس 1991 که با فراخوان نیکلاس روستوف رسمیت یافت, محدود
کردن دسترسی به همه اسناد و اطلاعات دولتی بود که پرده از روابط دولت بوش و حکومت بغداد بر
می دارد. ناگفته پیداست, کسانی که این ماجرا را آفریده و مسؤولیت آن را برعهده داشتند, دست آخر برای
عدم دسترسی به اطلاعاتی این پرونده, از هیچ محدویتی فرو گزار نکردند

هنگامی که مقامات سیا برای پاسخگویی به کمیته اطلاعاتی سنا فراخوانده شدند, کوشش های روستوف
برای مهار اطلاعات, باشکست دیگری روبرو شد. بنابر اطلاعات به دست آمده از منابع نزدیک به کمیته
اطلاعاتی سنا, مقامات سیا به سختی توانستند این برهه را پشت سر گذارند. دست اخر آنان, با ادعای
اینکه وزارت امورخارجه این اطلاعات را پنهان داشته و موجبات انحراف در پرونده بانکوناسیونال در
آتلانتا را فراهم آورده, آن وزارتخانه را مسؤول خواندند و مورد نکوهش قرار دادند. ناگفته نماند که در
ادعای سیا, تأکید بر مقاومت یکی از مقامات بلندپایه وزارت امورخارجه در عدم انتشار اطلاعات عنوان
شده بود. سیا خود را مأمور انجام همه دستوراتی معرفی می کرد که از سوی دادگستری صادر شده بود. و
سیاست پردازی و نیرنگ
دکتر جان کولمن
ترجمه دکتر یحیی شمس

Sozial Gerechtigkeit verantwortung

Eine Reiche Iranische Dame und drei Revoltionäre Regimekritiker verschwinden
Spurlos in der Nähe Alten universität Frankreichs vor den Haus Toren.

Genau dreißig Jahre Früher versucht in der selben Haus Toren eine Iranische
Familie der Deportation zu entkommen.

Polizei Commissario ahnt einen zusammenhang, die Toten im morddezernat
doch der Fall wird ihm aus unerklärlichen Gründen entzogen.

Wer hat Interesse daran, die Wahrheit zu vertuschen? Du hast in jedem Fall das
Recht, ein wenig mitzubestimmen, also beklag dich nicht, sagte sie, und hör
endlich mit diesem Getrommel auf.

Geheimdiensten Revolutionswächter von Regime Ayatollah Khomeini Exil-Mullah
Toten Regimekritiker.

Literaten mit Politischer feder
Viele Schriftsteller sehen in der Literatur ein mittel, um auf missstände in der
gesellschaft hin zuweisen - in der Hoffnung da durch veränderungen bewirken
zu können.

Allerdings gab es immer machthaber, Ayatollah Khomeini Exil Mullah

die solche veränderungen zu verhindern suchen, Nicht selten wurden

deshalb Politische engagierte Schriftsteller verfolgt, vertrieben oder

eingespert.

im jahr 2008 trat einer Schriftsteller einem kreis Sozialistischer Revolutionäre

bei: Nach einem Politischen vortrag wurde er denunziert und darauf hin zum

Tode verurteilt.

Tat sächlich Grenzen überwinden, ist das, was wir nur gemeinsam tun können.

چرا برای کشتن صدام حسین به عمل آمد

                                           جنگ غیر قانونی و وحشیانه خلیج فارس
                                            دنباله صفحه چهارم
اگر دولت ایالات متحده, بر اصول قانون اساسی استوار می ماند, جنگ خلیج فارس هرگز آغاز
نمی شد و سربازان آمریکا در منطقه خاور میانه و شاید هم در سوریه دیده نمی شدند. و

شکاف در دیوارهای آهنین سیاست پنهان دولت, هر روز آشکارتر می شد. در 4 جون 1990, و
وزارت بازرگانی اعتراف کرد که درباره اسناد صادرات, اطلاعات نادرستی ارائه کرده تا بتواند
صدور پروانه محموله های نظامی به مقصد عراق را از انظار دور بدارد. و

در 4 جولای, هنگامی که استانلی موسکوویتز رابط سیا با کنگره گزارش خود را به آگاهی کمیته
بانکداری رسانید, این شکاف گسترده تر شد. موسکوویتز در گزارش خود اشاره می کند که
مقامات بانکوناسیونال در رم, نه تنها پیش از صدور کیفرخواست, آگاهی کاملی از پیمان شعبه
بانک خود  در اتلانتا داشتند که در واقع پرداخت وام به کشور عراق را تصویب و تأیید کرده بودند
این گزارش در تضاد کامل با گفته های سفیر ایتالیا در وزارت دادگستری ایالات متحده قرار داشت
وی گفته بود ادارۀ مرکزی بانکوناسیونال در رم, هیچ گونه آگاهی از پرداخت وام به کشور عراق
از شعبه اتلانتا خود نداشته است. و

در ماه مه 1992, شگفتی دیگری آفریده شد. چه, وزیر دادگستری ایالات متحده ویلیام بر, در نامه ای
گوانزالس را به علت افشای سیاست دولت نسبت به عراق و در نتیجه صدمه زدن به امنیت ملی متهم
کرده بود. وزیر دادگستری هیچ گونه سندی در تأیید اتهام خود ارائه نکرده بود. با توجه به در پیش
بودن زمان انتخابات, باید اذعان کرد که رئیس جمهور مرتکب اشتباه بسیار شد. اتهام وارده به
گوانزالس دیری نپایید و وی آن را اتهام با انگیزه های سیاسی خواند. و

در 2 جون 1992, دروگل, یکی از متهم ها به کلاه برداری اعتراف کرد. یکی از قضات به نام
ماروین شاب از وزارت دادگستری خواست, دادستان ویژه ای را برای تحقیق درباره بانکوناسیونال
اعزام کند. و

در 24 جولای, حمله ها علیه گونزالس با نامه ای که از سوی رابرت گیتس, رئیس سیا ارسال شده بود
شدت یافت. رئیس سیا در این نامه, گونزالس رئیس کمیته بانکداری کنگره را متهم ساخته بود که نام
سیا و شماری از مأموران اطلاعاتی را افشا کرده و به آنان این اتهام را وارد ساخته که از روابط
ایالات متحده و کشور عراق, پیش از آغاز جنگ خلیج فارس, آگاه بوده اند. در آخر همان ماه, نامه
 رئیس سیا از سوی کمیته بانکداری کنگره جهت آگاهی همگانی انتشار یافت. و

در ماه آگوست, رئیس سابق پلیس فدارال ایالات متحده شعبه اتلانتا وزارت دادگستری را متهم کرد که
نزدیک به یک سال است از صدور کیفر خواست در مورد وضعیت بانکوناسیونال خودداری ورزیده
است. در 10 آگوست 1992, وزیر دادگستری از تقاضای کمیته قضایی مجلس نمایندگان, برای گماردن
دادستان ویژه در باره روابط پیش از جنگ خلیج فارس دولت ایالات متحده و عراق سرباز زد. و

در 4 سپتامبر, وزیر دادگستری طی نامه ای به آگاهی کمیته امور بانکداری کنگره رسانید که نمی تواند
با تقاضای آن کمیته برای در اختیار گذاردن اسناد و اطلاعات مربوط به بانکوناسیونال موافقت کند. و
به زودی روشن شد که وزیر دادگستری چنین توصیه ای را به همه وزارت خانه ها نموده و آنان را از
همکاری با کمیته منع کرده است. و

چهار روز پس از آنکه نامه وزیر دادگستری انتشار یافت, سیا, آژانس اطلاعات دفاعی, اداره گمرک, و
وزارت بازرگانی و آژانس امنیت ملی پاسخ دادند که قصد آن را ندارند که درباره بانکوناسیونال, سند
یا اطلاعاتی در اختیار بگذارد. و

گونزالس این جنگ را به صحن مجلس نمایندگان کشاند و در آنجا اظهار داشت, براساس گزارش
ماه جولای 1991 سیا, آگاهی مدیران بانکوناسیونال در رم و تصویب وام به کشور عراق از سوی
شعبه بانک در آتلانتا, به خوبی مسلم است. دادستان های فدارال در آتلانتا, از اطلاعات نادرستی که به
آنها داده شده بود, به شدت ناراحت شدند. و

در 7 سپتامبر 1991, در یک اقدام آشکار برای جلوگیری از آسیب های بیشتر, سیا و وزارت دادگستری
موافقت کردند به دادستان های فدرال در آتلانتا بگویند اطلاعاتی که در اختیار آنان قرار داشت, همان
بوده که به آگاهی همگان رسیده و این اطلاعات سراسر نادرست یا پراکنده است. و دست آورد این
برداشت ها و جنگ های درونی این بود که در آستانه انتخابات, همه سازمان های خبری و رسانه ها
این تضاد و تناقض را مورد بحث و گفتگوی طولانی قرار دادند. و

با توجه به آنکه رئیس جمهور بوش, بیشتر وقت خود را در 100 روز مانده به انتخابات, برای مهار
آتش بحران های اطراف خود می گذراند, با موافقتی که رسانه ها برای انتشار ندادن جزئیات این توطئه
ابراز داشتند, توانست نفس راحتی بکشد. شورای امنیت ملی این بار هم توانست وظیفه تبرئه سازی خود
را به خوبی انجام دهد. و

برای آنکه وزارت دادگستری میان خود و دیگر طرف های درگیر در ماجرای بانکوناسیونال فاصله
ایجاد کند, موافقت خود را با انتشار اطلاعاتی که نشان دهد, سیا از (چراغ سبز) مقام های بانکوناسیونال
در رم و موضوع پرداخت وام به عراق آگاهی داشته, اعلام داشت. دست آخر, این اطلاعات در اختیار
قاضی شاب که در مورد تنظیم کیفر خواست رئیس شعبه بانک تردید داشت, قرار گرفت. و

Wenn ich das wüsste

                            Wenn ich das wüsste von Krankenhaus
Ich habe dem Tod schon in meine Augen geblickt vom 25.07.2017.

Herr Narkose Doktor Erklärte mich hatte von 25.07.2017 Fehler gemacht? für
Operations unterdosierung 38,m.g. Dosis für laparoskpie Leistenhernie mit
Netz vier stunde nicht gereicht werden. Er soll für einem Leistenbruch
Operationsverfahren offen/ laparoskpie 48,m.g. dosierung geben, aber hat
nicht getan. er entschuldig sich da für eine Behandlungsfehler gemacht?


Augenhornhaut 24 000 Euro
Lunge 120 000 bis 133 000 Euro
Herz 102 000 bis 126 000 Euro
Leber 77 000 bis 102 000 Euro
Bauchspeicheldrüse und Niere zusammen 120 000 Euro

Die Idee einen ärztliche Behandlung neuem Stil zu Präsentien, finde ich nichts
gut.
solche Experimente sind zweifellos nichts notwendig, richtig und begrüßen
wert.
Aber mir schein die vermischung von Realität und Fiktion in dem Krankenhaus
Narkose Doktor zu groß.
Auch kommt für mich der Medizinische Organisatorischen Abläufe Fehlhaft
Anteil zu kurz.
Eine Separate Erläuterung Medizinischen an einem Leistenbruch Operations-
verfahren offen/ Laparoskpie für leistenhernie mit Netz vier stunde Operation
mit wenige unterdosierung 38, m. g. Dosis für Operation Behandlung nicht
gereicht worden, unerwünschte wirkung ohne Angabe der operation Häufigkeit.

Klinische Studien Daten legen nahe, dass die Anwendung einiger Laparoskopie
für Leistenhernie Operation insbesondere bei einer unterdosierung 38, m.g.
und bei langzeitbehandlung möglicherweise mit einem geringfügig erhöhten
Risiko von Arteriellen Thrombotischen Ereignissen zum Beispiel Herzinfarkt
und Schlaganfall, und Schädigung Hirrnnerven verbunden ist.

Aufgrund des Narkose Doktor unterdosierung 38,m.g. Dosis sind durch schnelle
Anflutung ist versehentlich und absicht gewesen. Narkose wirkung für Patient
nach Operations aus dem Koma nichts aufwachte konnte.

Solche versehentliche in stark, durch blutetes Gewebe, oder unterdosierung
Reaktionen möglich, wie schwindel, Erbrechen, Benommenheit, krämpfe
Herzinfarkt, und schock, für Patient verbunden ist.

Als ich aus dem Oprations Koma aufwachte, konnte mir keiner nach Oprations
Etwas sagen. Narkose Doktor könnten nicht über Opration Behandlungsfehler
Berichten.

Ich erkläre hier mit, in Krankenhaus Narkosewirkung für Patient unterdosierung
von Doktor eine Behandlungsfehler gegangen????.
Für die zukunft Schädigungen für Hirrnnerven Behandlungens leistungen
Widerrufen, werden.

USA- Diplomatie für eine neue Krieg

Der Ausgangspunkt der Diskussion um eine Neue Weltordnung war der
Golfkrieg. Durch diesen Krieg bekamen Einschätzungen Auftrieb, die
die besondere Machtrolle der USA in der Internationalen Politik betonten.
Das war angesichts des militärischen Sieges naheliegend.
Tatsächlich läßt sich aus dem Golfkrieg aber auch ein ganz anderer
Schluß ziehen.

Zuerst einmal wäre der Krieg gegen den Irak nicht nötig gewesen, wenn
die USA ihre Dominanz mit geringerem Aufwand hätten durchsetzen
können. Der Aufstieg des Irak an die Schwelle einer regionale Supermacht
und zur Vormacht am Persisch- Arabischen Golf lieferte geradezu den
Beweis dafür, daß Länder der Dritten Welt unter bestimmten Umständen
und unter Ausnutzung bestimmter Mechanismen des internationalen
System (außer Kontrolle) geraten können. Der Krieg gegen den IRAK
war in gewisser Hinsicht die (Notbremse). der letzte Zeitpunkt und das
letzte Mittel, um den Irak davon abzuhalten, eine eigenständige
Regionalmacht mit großem Gewicht zu werden.

Die weitgehende Zerschlagung des irakischen Potentials scheint gelungen.
Aber ist es eine realistische Annahme, daß die USA jedesmal, wenn eine
regionale Macht (außer Kontrolle) zu geraten droht, eine Krieg dieses
Ausmaßes führen können und wollen? Und ist es eine realistische Annahme
zu erwarten, daß die anderen staaten des UNO-Sicherheitsrates, der
jeweiligen Region und andere Akteure den USA jedesmal Flankenschutz
gewähren? Die Antwort ligt auf der Hand: Beides ist so unwahrscheinlich,
daß man es für die meisten denkbaren Fälle ausschließen kann.

Zweitens ist bemerkenswert, wie die USA die internationalen Rahmen-
bedingungen für den Krieg schufen.
Sie taten es mit großem diplomatischen Geschick und großen Erfolg, aber
ihre Diplomatie ließ durchaus erkennen, wo die Schwachpunkte der USA
lagen. Einmal hing das große Gewicht, das sie bis Ende November 1990
(bis zur Verabschiedung der Resolution 678) der Diplomatie im UNO-
Rahmen und der Kooperation mit der Russland und der VR China beimaßen
mit der unbedingt erforderlichen Legitimation der eigenen Politik zusammen.
Ohne öffentliche Zustimmung durch die anderen Mächte und die UNO wäre
es den USA innenpolitisch und außenpolitisch schwergefallen, Krieg gegen
Irak zu Führen, sie war eine politische Voraussetzung für den krieg.

Zugleich hat der krieg trotz seines militärischen Erfolges Fragen aufgeworfen,
ob die USA ihn ohne die materielle Unterstützung der verbündeten hätten
überhaupt führen können. Saudi Arabien, die kuwaitische Exilregierung, andere
Golfscheichtümer, Japan und die Bundesrepublik haben den krieg finanziert.
Es ist angesichts des gigantischen Haushaltsdefizits der US-Regierung
zumindest fraglich, ob die USA den Krieg hätten selbs bezahlen können oder
ob die Bevölkerung in den Vereinigten Staaten bereit gewesen wäre, zur
Kriegsfinanzierung eine noch hähere Staasverschuldung oder höheres Sreuern
hinzunehmen.

Die USA haben also am Golf einen durchschlagenden militärischen Erfolg
errungen, aber dieser wäre einseitig, unilateral nicht möglich gewesen, da
ihm die politischen und materiellen Voraussetzungen gefehlt hätten. Und auch
der weitere Verlauf der krise der Kurdische Aufstand und die Fluchtwelle in
den IRAN und TÜRKEI erweckten nicht gerade den Eindruck, daß die USA
die Situation unter Kontrolle  hatten.
Der Londoner Economist hat den Charakter der Amerikanischen Führungs-
rolle in der Golfkrise ebenso treffend wie spitz benannt:

Amerika führt nur dann, wenn es überzeugt ist, daß andere folgen werden - das
ist die Bedingung, Sie mögen durch ihre direkte Beteiligung folgen, wie
Großbritannien es im Golf zut, oder durch Finanzleistungen, wie Japan und
deutschland, Aber irgendwie müssen sie folgen. Die (amerikanische)
Innenpolitik erfordert das .. Das gilt besonders in wirtschaftlich schweren Zeiten
Auf diese Weise sind die innenpolitischen und wirtschaftlichen kosten von
Abenteuern auf eigene Faust eine Einschränkung des amerikanischen
Handlungsspielraums in der Dritten Welt.

Der Artikel endet mit der Feststellung, daß die USA nicht der entfesselte Gigant
sind, der sie scheinen mögen. Selbst der Golfkrieg, dieses einleuchtendste
Argument zugunsten der These vom unipolaren, Weltsystem, belegt bei
genauerer Sicht deren Schwäche. Genauer: Er beleuchtet sehr aufschlußreich,
überspitzt und geradezu symbolhaft den Charakter der amerikanischen
Führungsrolle (wie heute).
Spektakulärer Aktionen fähig, militärlastig geräuschvoll und ideologieträchtig
beruht sie zunehmend auf der Zustimmung und finanziellen Absicherung durch
andere Staaten.

In den USA wurde bereits gefragt, ob der Golfkrieg nicht ein weiterer Schritt
dazu sei, das US-Militär und die amerikanische Sicherheitspolitik immer mehr
einen Söldnercharakter annehmen zu lassen.
Eher milde wurde dieses Problem von William Pfaff in Foreign Affairs
formuliert: Der Schuldner, die Vereinigten Staaten, stellt Streitkräfte bereit, die
die militärische Sicherheit des Gläubigers gewährleisten.
Im gegenzug kauft dieser US-Schatzanleihen, die sonst nicht so leicht
verkäuflich wären. (Pfaff denkt hierbei an Japan.) Eine ähnliche Beziehung
hat sich jetzt mit Saudi Arabien entwickelt, das seine Verteidigung von den
USA kauft, so wie es andere Dienstleistungen von anderen Ausländern Kauft.

Dieses Argument ist schwer von der Hand zu weisen, Schließlich deutet alles
darauf hin, daß die Finanzleistungen Saudi Arabiens, anderer Golfstaaten,
Japan und der Bundesrepublik im Golfkrieg die Gesamtkosten des Krieges
deutlich überschritten haben.
Saudi Arabien und Kuwait haben den USA jeweils 16,4 Mrd. Dollar zugesagt
die Vereinigten Arabischen Emirate 3 Mrd. die Bundesrepublik 6,6 Mrd,Dollar
(zusätzlich noch einmal die Hälfte zur Finanziellen Unterstützung der Türkei
und anderer Länder). Japan Kriegsbeitrag lag bei etwas 10,7 Mrd. Dollar,
Insgesamt ergibt sich eine Sume von rund 53 Mrd. Dollar. Nach derselben
Quelle dürften die den USA entstandenen Kriegskosten 47,5 Mrd. Dollar
betragen haben, es gibt aber Grund zur Annahme, daß die tatsächlichen kosten
noch darunter lagen. Auf jeden Fall deutet alles darauf hin, daß der Golfkrieg
nicht nur militärisch erfolgreich, sondern für die USA sogar profitabel war.

Der Einsatz am Golf war von einem Appell an andere Nationen begleiter,
ihn zu bezahlen - eine Forderung, die die USA in der Vergangenheit niemals
erhoben hätten und die allein die stillschweigende Aufgabe des
Supermachtstatus bedeutete. Supermächte zahlen selbst.

Dies mag etwas überspitzt formuliert sein, wie auch die Formulierung vom
US-Militär als Söldnertruppe, über das Ziel hinaus schieß.
Schließlich sollte man nicht vergessen, daß die USA den Krieg aus Gründen
geführt haben, über die in Washington entschieden wurde, nicht in Riad oder
Tokio. Daß Saudi Arabien und die Kuwaitische Exilregierung die USA für
einen Krieg bezahlten, den sie nicht selbst führen konnten, hat natürlich einen
Aspekt des Kaufens, von militäischer Sicherheit.

Aber wenn der Krieg nicht im US-Interesse gelegen hätte, dann hätten auch
arabischen Überweisungen ihn nicht zustande gebracht.
Und umgekehrt: die japanischen und deutschen Zahlungen kann man kaum so
interpretieren, daß sie die USA zur Führung des Krieges hätten bewegen sollen.
Im Gegenteil, beide Länder waren deutlich skeptisch, ob der krieg nötig und
sinnvoll sei.
Für sie waren die Finanleistungen eher ein Mittel, von einer eigenen
Militärentsendung und von kritik der USA und anderer Alliierter verschont zu
bleiben, eine Art des Freikaufen.Auch deis ist nicht typisch für ein
Söldner/klienten Beziehung.