.در بخش قبلی این نوشته ها به محدودیت های عمل کرد حسن روحانی و ریشه های آن اشاره کردیم
شناخت این محدودیت ها همان گونه که گفته شد طبعاً عامل مهم توهم زادیی نسبت به دامنه و نتایج اقدامات رییس
.جمهوری و به طور کلی نسبت به اصلاحات در چارچوب حاکمیت کنونی است
معهذا همان طور که عده ای با پندارگرایی های باطل به امید استقرار جامعه ی مدنی توسط حسن روحانی
نشسته اند ساده اندیشان دیگری نیز وجود دارند که نمی خواهند یا نمی توانند این تفاوت را ببینند یا به آن
.بیاندیشند
اصلاح طلبان بر این اعتقاد هستند که میان حسن روحانی و ولایت فقیه رهبر ایران و هاشمی رفسنجانی و تفاوتی
.نیست همه ی این ها هدفی مشترک را که همانا نظام موجوداست دنبال می کنند
لذا نباید میان آن ها باوری را قایل شد. این گونه استدلال و نتیجه گیری البته بیشتر به سفسطه های دیوار موش دارد
موش گوش دارد. شبیه است تا به یک ارزیابی و استنتاج سیاسی جدی و این گونه حکم صادر کردن ها به کار
جدل های ناظران حاشیه نشین می خورد و نه عمل سیاسی و سیاست کردن در صحنه ی مبارزات اجتماعی و طبقاتی
با همه ی این ها وجود این دو جریان یک واقعیت است و از آن چه به امیدهای گروه اصلاح طلب مربوط می شود
در بالا به توهم حسن روحانی و در نتیجه به امیدهای واهی ایجاد جامعه ی مدنی قانونمند درچارچوب یک حکومت
دینی اشاره کردیم و به استناد مبانی نظری چنین حکومتی و نتایج عمل اعمال آن نشان دادیم که حاکمیت مردم و ایجاد
جامعه ای دمکراتیک بدون پایان دادن به نظام ولایت فقیه و دولت دینی ممکن نیست و حسن روحانی نه می تواند به
.این نظام پایان دهد و نه اساساً چنین ادعایی دارد
گروه ی اصلاح طلب و به طور کلی ذهن ساده گرایی که از درک پیچدگی پدیده ها عاجز است نمی تواند یا نمی
.خواهد آن را درک کند و از آن استفاده کند
برنامه ی اصلاحات حسن روحانی و اصولاً تمامی برنامه های اصلاحات در رژیم ولایت فقیه استبدادی نتیجه و
.محصول بن بست های جامعه و نظام حاکم است
ضرورت اصلاحات از آن جا ناشی می گردد که نظام موجود دیگر قادر نیست چون گذشته و با همان شیوه ها و
کاربردها به حاکمیت خویش ادامه دهد و در نتیجه نیروهایی از درون همان نظام لزوم اصلاحات و تغییراتی در
روش ها و سیاست های تا کنونی را به منظور خروج از بحران مطرح می سازند و ابتکار انجام اصلاحات را در
.دست می گیرند
در چنین شرایطی غالباً بخشی از نیروهای حاکم که در انجام اصلاحات روند فروباشی را می بیند نه تنها به
.برنامه ی اصلاحات تن نمی دهد بلکه با تمام قدرت مانع اجرای آن می شود
به هر حال این امر که مبتکرین برنامه ی اصلاحات با انگیزه ی رهایی نظام از تنگناها در جهت ایجاد تغییرات گام
.بر می دارند فی نفسه بیان خوب یا بد بودن اصلاح طلبان می باشد
افزون بر این مقاومت در نظام های مکتبی مذهبی آخوندها اصولاً ساختارها و قانون اساسی نظام اصلاحات جدی به
.سود حاکمیت مردم را غیر ممکن می سازد
واقعیت این است که حسن روحانی و بخشی بزرگ از نیروهای وابسته به نظام به دلایلی که اشاره کردیم و یا به هر
دلیلی دیگر مایل اند قدرت مافیای حاکم و خودسری های رایج در نظام را محدود سازند و می خواهند حقوق و استبداد
.را که همین قانون اساسی جمهوری اسلامی برای مردم رسمیت شناخته است رعایت و اجرا شوند
با چنین برنامه و طرحی حتا در حد اعلام و وعده و حرف نمی توان مخالفت داشت. در جریان به عمل در آمدن
مواردی از این برنامه نیز نیروهای مستقل از نظام نمی توانند از جوانب مثبت در این زمینه دفاع نکنند, در عین حال
که باید با توهمی که جریان اصلاح طلبی القا می کند, مقابله کرد و نشان داد که اصلاحات جدی در محدوده ی نظام
.ممکن نیست
آن چه به انگیزه و نیت اصلاح طلبان مربوط می شود بدون شک می توان موضوع را در این حکم کلی که اینان
.وابسته به نظام ولایت فقیه و خواهان حفظ آنند میشود خلاصه کرد
این امر گر چه جانبی از حقیقت را نشان می دهد اما حکمی یک جانبه است که با آن هیچگاه قادر نخواهیم بود
.پدیده ی اصلاح طلبی را توضیح دهیم و به طور اولا قادر نخواهیم بود سیاستی درست در قبال آن اتخاذ کنیم
طرح ضرورت اصلاحات و ضرورت حکومت قانون در عین حال که نشان دهنده ی بن بست جمهوری اسلامی
است اعتراف به ضرورت اصلاحات و ضرورت حاکمیت قانون توسط بخشی از نیروهای وابسته به نظام در واقع
.اعتراف به شکست و عدم کارایی برنامه ها و سیاست های گذشته نظام می باشد
این اعتراف خود ضربه ای بر پیکر رژیم حاکم است و از همان لحظه ی بیان به عاملی جهت ایجاد حرکت و جدل
.اجتماعی بزرگ تبدیل می شود
طرح این اعترافات سکوت رسمی را می شکند در گیری هایی درون نظام را تشدید می کند زمینه ی مساعد جهت شکل
گیری اعتراضات و مخالفت های مردم علیه حکومت فراهم می سازد و به مردم برای طرح مطالبات خود و گسترش
.گروه آزادیخواه اعتراضی عمومی قدرت واعتماد به نفسی بیشترمی بخشد
تجارب گوناگون و تجربه ی مشخص در چندین سال گذشته ایران نشان می دهد که هر اقدام کوچک علیه خودکامگی
نیروهای حاکم و یا در افشای فساد و جنایت های آن امری که در گذشته به سختی ممکن بود بلافاصله رسوایی
.بیش از پیش مردم در پی داشته است
شناخت این محدودیت ها همان گونه که گفته شد طبعاً عامل مهم توهم زادیی نسبت به دامنه و نتایج اقدامات رییس
.جمهوری و به طور کلی نسبت به اصلاحات در چارچوب حاکمیت کنونی است
معهذا همان طور که عده ای با پندارگرایی های باطل به امید استقرار جامعه ی مدنی توسط حسن روحانی
نشسته اند ساده اندیشان دیگری نیز وجود دارند که نمی خواهند یا نمی توانند این تفاوت را ببینند یا به آن
.بیاندیشند
اصلاح طلبان بر این اعتقاد هستند که میان حسن روحانی و ولایت فقیه رهبر ایران و هاشمی رفسنجانی و تفاوتی
.نیست همه ی این ها هدفی مشترک را که همانا نظام موجوداست دنبال می کنند
لذا نباید میان آن ها باوری را قایل شد. این گونه استدلال و نتیجه گیری البته بیشتر به سفسطه های دیوار موش دارد
موش گوش دارد. شبیه است تا به یک ارزیابی و استنتاج سیاسی جدی و این گونه حکم صادر کردن ها به کار
جدل های ناظران حاشیه نشین می خورد و نه عمل سیاسی و سیاست کردن در صحنه ی مبارزات اجتماعی و طبقاتی
با همه ی این ها وجود این دو جریان یک واقعیت است و از آن چه به امیدهای گروه اصلاح طلب مربوط می شود
در بالا به توهم حسن روحانی و در نتیجه به امیدهای واهی ایجاد جامعه ی مدنی قانونمند درچارچوب یک حکومت
دینی اشاره کردیم و به استناد مبانی نظری چنین حکومتی و نتایج عمل اعمال آن نشان دادیم که حاکمیت مردم و ایجاد
جامعه ای دمکراتیک بدون پایان دادن به نظام ولایت فقیه و دولت دینی ممکن نیست و حسن روحانی نه می تواند به
.این نظام پایان دهد و نه اساساً چنین ادعایی دارد
گروه ی اصلاح طلب و به طور کلی ذهن ساده گرایی که از درک پیچدگی پدیده ها عاجز است نمی تواند یا نمی
.خواهد آن را درک کند و از آن استفاده کند
برنامه ی اصلاحات حسن روحانی و اصولاً تمامی برنامه های اصلاحات در رژیم ولایت فقیه استبدادی نتیجه و
.محصول بن بست های جامعه و نظام حاکم است
ضرورت اصلاحات از آن جا ناشی می گردد که نظام موجود دیگر قادر نیست چون گذشته و با همان شیوه ها و
کاربردها به حاکمیت خویش ادامه دهد و در نتیجه نیروهایی از درون همان نظام لزوم اصلاحات و تغییراتی در
روش ها و سیاست های تا کنونی را به منظور خروج از بحران مطرح می سازند و ابتکار انجام اصلاحات را در
.دست می گیرند
در چنین شرایطی غالباً بخشی از نیروهای حاکم که در انجام اصلاحات روند فروباشی را می بیند نه تنها به
.برنامه ی اصلاحات تن نمی دهد بلکه با تمام قدرت مانع اجرای آن می شود
به هر حال این امر که مبتکرین برنامه ی اصلاحات با انگیزه ی رهایی نظام از تنگناها در جهت ایجاد تغییرات گام
.بر می دارند فی نفسه بیان خوب یا بد بودن اصلاح طلبان می باشد
افزون بر این مقاومت در نظام های مکتبی مذهبی آخوندها اصولاً ساختارها و قانون اساسی نظام اصلاحات جدی به
.سود حاکمیت مردم را غیر ممکن می سازد
واقعیت این است که حسن روحانی و بخشی بزرگ از نیروهای وابسته به نظام به دلایلی که اشاره کردیم و یا به هر
دلیلی دیگر مایل اند قدرت مافیای حاکم و خودسری های رایج در نظام را محدود سازند و می خواهند حقوق و استبداد
.را که همین قانون اساسی جمهوری اسلامی برای مردم رسمیت شناخته است رعایت و اجرا شوند
با چنین برنامه و طرحی حتا در حد اعلام و وعده و حرف نمی توان مخالفت داشت. در جریان به عمل در آمدن
مواردی از این برنامه نیز نیروهای مستقل از نظام نمی توانند از جوانب مثبت در این زمینه دفاع نکنند, در عین حال
که باید با توهمی که جریان اصلاح طلبی القا می کند, مقابله کرد و نشان داد که اصلاحات جدی در محدوده ی نظام
.ممکن نیست
آن چه به انگیزه و نیت اصلاح طلبان مربوط می شود بدون شک می توان موضوع را در این حکم کلی که اینان
.وابسته به نظام ولایت فقیه و خواهان حفظ آنند میشود خلاصه کرد
این امر گر چه جانبی از حقیقت را نشان می دهد اما حکمی یک جانبه است که با آن هیچگاه قادر نخواهیم بود
.پدیده ی اصلاح طلبی را توضیح دهیم و به طور اولا قادر نخواهیم بود سیاستی درست در قبال آن اتخاذ کنیم
طرح ضرورت اصلاحات و ضرورت حکومت قانون در عین حال که نشان دهنده ی بن بست جمهوری اسلامی
است اعتراف به ضرورت اصلاحات و ضرورت حاکمیت قانون توسط بخشی از نیروهای وابسته به نظام در واقع
.اعتراف به شکست و عدم کارایی برنامه ها و سیاست های گذشته نظام می باشد
این اعتراف خود ضربه ای بر پیکر رژیم حاکم است و از همان لحظه ی بیان به عاملی جهت ایجاد حرکت و جدل
.اجتماعی بزرگ تبدیل می شود
طرح این اعترافات سکوت رسمی را می شکند در گیری هایی درون نظام را تشدید می کند زمینه ی مساعد جهت شکل
گیری اعتراضات و مخالفت های مردم علیه حکومت فراهم می سازد و به مردم برای طرح مطالبات خود و گسترش
.گروه آزادیخواه اعتراضی عمومی قدرت واعتماد به نفسی بیشترمی بخشد
تجارب گوناگون و تجربه ی مشخص در چندین سال گذشته ایران نشان می دهد که هر اقدام کوچک علیه خودکامگی
نیروهای حاکم و یا در افشای فساد و جنایت های آن امری که در گذشته به سختی ممکن بود بلافاصله رسوایی
.بیش از پیش مردم در پی داشته است
Keine Kommentare:
Kommentar veröffentlichen