اشعار حافظ

ما نگوئیم بدو میل بنا حق نکنیم
جامه کس سیه و دلق خود ارزق نکنیم
عیب درویش و توانگر به کم بیش بداست
کاربد مصلحت آن است مطلق نکنیم
رقم مغلطه بر دفتر دانش نزنیم
سر حق بر ورق شعبده ملحق نکنیم
خوش برآنیم جهان در نظر راه روان
فکر اسب سیه وزین مغرق نکنیم
آسمان کشتی ارباب هنر می شکند
تکیه آن به که بر این بحر معلق نکنیم
گر بدی گفت حسودی و رفیقی رنجید
گوتر خوش باش که ما گوش باحمق نکنیم
حافظ از خصم خطا گفت نگیریم برو
ور بحق گفت جدل با سخن حق نکنیم