حسن فریدون روحانی عادی سازی رابطه با آمریکا رنگ باخته بر زمین می افتد

در عین حال نشان درماندگی جناح اصلاح طلب و حاکمیت نشان پوسیدگی مذهب دینی
.ایدئولوژی ولایت فقیه رهبر ایران و فروباشی نظام جمهوری اسلامی آخوندی ایران است

فساد و استبداد و جنایت رژیم ولایت فقیه و رییس جمهور و نتایج ویرانگر آن و هم اصلاح
ناپذیری و علاج ناپذیری نظام را نشان می دهد.

اما اگر گروه ها آزادیخواه سیاسی این واقعیت ها را بی باکانه بر زبان و قلم و در اینترنت
می آورند. دوستان و یاران هنوز خاموش به آن توجه داشته به هر حال آن ها را حس می
کنند و می بینند و بنابراین دیر یا زود بسیاری از آن ها به صف گروه های آزادیخواه سیاسی
خواهند پیوست.

این را هم اصلاح طلبان در حاکمیت و هم نیروهای مسلط برنظام به خوبی می دانند.

دسته ی اول اصلاح طلب یا بخشی از آن گر چه هنوز در توهم کار آمدی حاکمیت دوگانه است
اما از آن جا که نه این حاکمیت دوگانه وجود خارجی دارد و نه کارآمد شدن آن ممکن است,
راهی جز پایان دادن دوگانگی کنونی ندارند.

استیصال روزافزون آن ها و کل حاکمیت چنین اقدامی را ناگزیر می سازد زیرا اصلاح طلبان
تا کنون همه ی راه ها را تجربه کرده اند.

دو لایحه ی مربوط به اختیارات ریاست جمهوری حسن  فریدون روحانی و نظارت استصوابی 
شورای نگهبان از آخرین کوشش هایی است که به آن توسل جسته اند ,لیکن این نیز سرنوشتی
.بهتر از تکاپوی پیشینن نخواهد داشت

حتا اگر این لوایح بدون تغییرات اساسی و قبض روح شدن به تصویب برسند امری که غیر
محتمل می باشد باز هم قادر نخواهند بود تغییری در وضع کنونی بحران اقتصادی و سیاسی
.توازن کنونی در حاکمیت به وجود آورند 

نتیجه ی این بازی ها و کشمکش ها چیزی جز سر گرم کردن خود و دیگران گذراندن وقت پا
.درهوا نگهداشتن همه چیز و از این ستون به آن ستون کردن نیست

چنین وضعیتی به هر حال قابل دوام نخواهد بود. بحران اقتصادی و سیاسی فراگیر موجود با
.این گونه سیاست ها نه تعدیل که تعمیق و تشدید می شود

بحران اقتصادی و سیاسی منحصر به اردوی اصلاح طلبان نیست بلکه سراپای نظام ولایت
.فقیه رهبر ایران را گرفته است

جبهه ی حاکم ولایت فقیه آخوندی بیش از نیروهای اصلاح طلب در بحران اقتصادی و سیاسی
 .استیصال است

استراتژی بازدارندگی فعال جریان اصلاح طلبی استراتژی بحران اقتصادی و سیاسی و حادثه آفرینی 
بستن قلم ها و اینترنت ها و ماهوراها و مطبوعات بی مصرف کردن نهادهای انتخابی سیاست رعب 
و سرکوب چماق قوه ی قضاییه شورای نگهبان و مجمع تشخیص مصلحت هیچ کدام نتوانست روند 
.انفرادی و فروپاشی را متوقف سازد

جبهه ی حاکم ولایت فقیه رهبر ایران با رییس جمهور حسن فریدون روحانی هیچ امکان راهی برای 
خروج از شرایط قفل شده ی کنونی ندارد. هم اکنون در ایران در کنار قدرت مطلقه ی رهبر ایران 
.قدرت های مطلقه ی متعدد در زمینه های مختلف عمل می کنند

با وجود این همه قدرقدرتان در کشور دولت و حکومتی وجود ندارد . آن چه وجود دارد هرج و مرج
.و فساد است 

هر کس کار خودش را می کند همه چیز در چارچوب سیاست امروز به فردا جریان دارد

رژیم نه تنها با بحران اقتصادی و سیاسی بلکه همچنین با بحران ایدئولوژیک دینی ولایت فقیه آخوند
.ارباب مواجه است

پایه های ایدئولوژیک دینی رهبر ولایت فقیه آخوند و توجیه نظام یعنی روحانیت و نظریه حکومت دینی
.فروریخته است

اکثریت بزرگ مراجع تقلید مجتهدان و روحانیان هر روز بیشتر با دستگاه حاکم و اساس نظریه ی ولایت
 .فقیه به مخالفت  بر می خیزند

حسن فریدون روحانی با این موضوع کاملاً در جریان است پرچم مرگ بر آمریکا که هم پرچم ایدئولوژیک 
نظام ولایت فقیه رهبر ایران و هم پوشش روابط پنهانی پر فساد بوده و هست با توجه به شرایط جهانی و 
.منطقه ای و روند ناگزیر عادی سازی رابطه با آمریکا رنگ باخته بر زمین می افتد

با ریزش پایه های نظام ولایت فقیه آخوند رهبر ایران و انفراد آن در جامعه و در نهادهای دولتی از جمله
 در درون نیروهای نظامی و انتظامی امکان سرکوب و کشتار وسیع به مثابه راه حل هر روز کمتر و 
.حتا  ناممکن می گردد

در چنین شرایطی مجموعه ی نظام ولایت فقیه آخوند ارباب درمانده و ناتوان در تلاش عبث یافتن راه 
.حل است

در میان جناح مسلط به رغم ادامه ی سرکوب و تهدیدها و نمایش قدرت هر روز تعدادی بیشتر از لزوم
عقب نشینی در زمینه ی داخلی و در عرصه ی جهانی سخن می گویند گروه های آزادیخواه سیاسی میانی
.در تلاش به وجود آوردن اتحادهای جدید و تقویت لایه های معتدل به این در و آن در می زنند

مطالبات مردم در زمینه های سیاسی اقتصادی و اجتماعی مستقل از بازی ها و تلاش های فوق به طور
 .اجتناب ناپذیر عامل پویایی و گسترش مبارزه در میان اقشار مختلف مردم است

نیاز به تأمین این مطالبات و از میان برداشتن نظام حاکم به مثابه ی مانع اصلی آن به رغم تلاش های
 بازدارنده سبب جوشش از پایین حرکت خودجوش و خودسازمان ده در میان زنان آزادیخواه و جوانان
 آزادیخواه و دانشجویان آزادیخواه و کارگران آزادیخواه و گروه ها آزادیخواه و سرانجام سازمان یابی
 .اعتراض عمومی است

نیروهای سیاسی آزادیخواه باید ضمن دامن زدن به این گروه ها و پا به پای آن در راه یافتن یک محور 
عمومی و استراتژیک و در راه ارایه ی بدیل سیاسی - اجتماعی آینده و همگانی ساختن بحث پیرامون
.آن بکوشند