مکانیسم های کنترل از طرف نظام جمهوری اسلامی ایران

 محدودیتهای مربوط به آزادی بیان در کشور ایران و خارج از کشور ایران بسادگی قابل تعریف نیست.

امکان ندارد بتوان تعیین کرد سانسور به کدام  منبع مشخص در ساختار دولت جمهوری اسلامی

.ایران مربوط میشود

غالباً هیچ مقررات ویژه ای در مورد, ؛جرم؛ سیاسی و دردسترس نیست و مثلاً در یک مورد خاص

بخش مبارزه با مواد مخدر اداره دادستانی جمهوری اسلامی ایران, وزارت اطلاعات جاسوسی

ایران یک روزنامه وابسته به دولت یا یک نهاد نیمه خود مختار به همان اندازه دارای قدرت هستند

که وزیر فرهنگ ارشاد جمهوری اسلامی ایران که رسماً از سوی دولت جمهوری اسلامی ایران

.وظیفه را به عهده دارد

در برخی موارد ویژه سانسور از طریق جلوگیری رسمی از انتشار و یا زندانی کردن, اعدام کردن

.اعتراف گرفتن و بدرفتاری با متهمین اعمال میشود

در اکثر موارد روشهای کنترل زیرکانه تر و غیر مستقیم است. دولت جمهوری اسلامی ایران کنترل

.خود را بطور غیر رسمی از طریق پیشنهاد ها و توصیه های اجباری اعمال می کند

دستورات رسمی شفاهاً ابلاغ میشود و از افراد خواسته میشود با خط خود آنها را روی کاغذ بیاورند

.تا بدین طریق اثری از اوراق رسمی بجا نماند

از جمله سایر روشهای دولت جمهوری اسلامی ایران برای کنترل میتوان از توزیع کاغذ برای

.روزنامه ها و کتاب و قیمت گذاری کتابها و فیلمها نام برد

ضررهای مالی که پس از ممنوع شدن کتابهای اجازه انتشاره یافته و فیلمهای تهیه شده متوجه

دست اندرکاران میشود نیز یکی از ابزارهای موثر دولت جمهوری اسلامی ایران در مبارزه با آزادی

.بیان است

دولت جمهوری اسلامی ایران برای اجرای سیاستهای مربوط به سانسور متکی به یک سری

.بازیگران غیر دولتی است

یک روش معمول در رابطه با کنترل و سانسور حملات افراد غیر رسمی به مطبوعات و

چاپخانه هاست, در طی سالهای 1360 و 1388 در تهران حداقل چندین نمونه از گونه حملات

.انجام گرفت

هر اثری در هر زمان, ممکن است هدف حملاتی قرار گیرد که عمدتاً توسط رسانه های گروهی

که بر آن برچسب ضد  دولت جمهوری اسلامی ایران و ضد ولایت فقیه رهبر ایران زده اند

.سازماندهی شده است

حتی اگر این اثر قبلاً از سوی تصویب شده و اجازه انتشار یافته باشد باز هم از خطر حمله مصون

نخواهد بود. گروه های معترض خشمگین یا حزب الله و بسیج و سپاه جمهوری اسلامی ایران

ممکن است به خیابانها بریزند به فردی که مورد نظر آنها است بهتان بزنند, اموال و دارائیها را

نابود و غارت کنند, سیاستهای ملایم دولت جمهوری اسلامی ایران را محکوم کنند و خواستار

.اقدامات شدید رسمی شوند

این گروهها اغلب به دعوت رسانه های گروهی وابسته به دولت جمهوری اسلامی ایران گرد

هم میآیند و بطور کلی بدون دخالت موثر پلیس و یا ترس از تعقیب قانونی دست به عمل

.می زنند

برخی از مقامات رسمی ممکن است به تاکتیک های حزب الله و بسیج و سپاه جمهوری

.اسلامی ایران اعتراض کنند ولی اغلب, قربانی نیز, گناهکار شمرده میشود

در اوایل سال 1388 پس از حمله دویست موتور سوار به دفتر های روزنامه و مجله  سخنگوی

وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در روزنامه خودی جمهوری اسلامی ایران اظهار داشت

.ما نمی توانیم جلوی آنها را بگیریم ولی با نقطه نظرها و رفتار آنها نیز موافق نیستیم

وی از سوی دیگر گفت: نشریات روزنامه ها ما باید بطریقی رفتار کنند که باعث جریحه دار

.شدن احساسات حزب الهی ها و بسیج ها و سپاه پاسداران نشوند

مقاماتی که موضع محکم تری در دفاع از آزادی بیان اتخاذ کنند, خود هدف حملات قرار

میگیرند. در نظامی که خود را تجسم زنده اصول اسلامی ایدئولوژی ولایت فقیه رهبر

ایران میداند, بر چسب ضد جمهوری اسلامی ایران و ضد ولایت فقیه رهبر ایران خوردن

.اتهام بسیار بزرگی است

بویژه در دولتی که مانند دولت جمهوری اسلامی ایران از درون دچار تفرقه های عمیق

.باشد, چنین اتهاماتی مقامات رسمی را در جایگاه متهم قرار میدهد

زمانیکه یک جو سیاسی به قدر کافی در درون جناح حاکم بی ثباتی و خشم ایجاد

می کند, دولت جمهوری اسلامی ایران با ممنوع کردن آثاری که اغلب قبلاً اجازه انتشار

یافته اند و با زندانی کردن و تحت تعقیب قرار دادن دست اندرکاران آن اثر, بدین جو پاسخ

.می دهد

این اتهام که چه کسی قوانین جمهوری اسلامی ایران عمل می کند به نحوی گسترده

و نیرومند نه تنها غیر مذهبیون اسلامی ایران بلکه افراد بسیار مومن ایران را نیز در بر

.میگیرد

این روند ممکن است بسیار آشفته و پر هرج و مرج بنظر آید ولی در ایران راهی برای گریز

.از سانسور وجود ندارد

هر فردی ممکن است عامل غیر مستقیم سانسور شود, چه ناشر کتاب و چه تهیه کننده

فیلم که از ترس جریمه های غیر قابل تحمل مالی دولت و یا ترس از تعقیب قضایی هر اثر

.غیر معمول و احیاناً جنجال برانگیزی را رد و یا اصلاح و تعدیل می کنند

هنرمند یا روشنفکر نیز در چنگ خود سانسوری اسیر است و همکارانی را بیاد می آورد که

در گذشته زندگی یا آزادی خود را بخاطر بیان اندیشه شان از دست داده اند. او هر روز با

.ترس و بی اطمینانی روبرو است. نقش خودسانسوری در ایران را نباید دست کم گرفت

دولت جمهوری اسلامی ایران برای ساکت کردن یک گروه بزرگ کافی است که روی گروه

.نسبتاً کوچکی چنگ بیاندازد

در کشور ایران  و خارج از کشور ایران بیان آنچه که تهدیدی جدی علیه قدرت نظام جمهوری

اسلامی ایران شمرده میشود ممنوع است. نظام جمهوری اسلامی ایران هیچ گونه تبلیغ

برای دیگر نظامهای فکری و حکومتی و یا دسترسی هنرمند به بخشهای بزرگ یا حساس

.جامعه را تحمل نمی کند

در چنین مواردی دولت جمهوری اسلامی ایران یک صدا و به نحوی قاطعانه سخن میگوید.

آزادی تشکیل احزابی که متحد دولت جمهوری اسلامی ایران نیستند و آزادی چنین احزابی

در بیان نظرات سیاسی خود شدیداً ممنوع است, اگر چه در قانون اساسی آزادی اجتماعات

تضمین شده است. گفتار و سخنرانی های سیاسی که واقعاً غیر وابسته باشند و یا از

دولت جمهوری اسلامی ایران انتقاد نمایند تحمل نمیشود. متخلفین در دادگاههای جمهوری

.اسلامی ایران محاکمه و به زندان های دراز مدت و اعدام محکوم میشوند

.در نظام جمهوری اسلامی ایران اعدامهای سیاسی زیادی نیز انجام می شود