نئولیبرالیستی اقتصادی

اما همانطور که تبلیغات فریبکارانه در باره محتوای برنامه نئولیبرالی جهان گستری نتوانست ماهیت این
برنامه را پنهان سازد, القائات تخدیر آمیز نیز قادر نشد از ایجاد جنبش مقاومت علیه آن جلوگیری کند.و
واقعیت ها و تجارب عملی, پس از مدتی نه چندان طولانی هم ماهیت و پیامدهای این تعرض و سلطه ی
جهانی سرمایه و هم شکست بخشی مهم از آن را نشان داد و آشکار ساخت که سلطه گری و حفظ روابط
سلطه گر و زیر سلطه همچنان پایه ی مناسبات جهانی و وسیله ی غارت کشورها است. و
با جهان گستری سرمایه فاصله ی میان کشورهای فقیر و غنی  نه تنها کاهش نیافت بلکه افزایش یافت. و
دنیای ما کماکان هر روز بیشتر در فقر و گرسنگی بدونه سقف برای زندگی داشتن ناچار ترک کشور خود
به کشوری دیگر درخواست پناهنده شدند هست. و
در 70 کشور در حال رشد سطح در آمد  در سال های اخیر از دهه 1980 نیز کمتر بوده است. اگر در
سال 1975 قریب 80 در صد در آمد جهان در تصاحب کشورهای ثروتمند [ با جعمیتی حدود یک پنجم
جهان] بود, این کشورها در سال 1998 صاحب بیش از 86 درصد در آمد جهان شدند. مقدار بدهی کشور-
های در حال رشد در سال 1993 در حدود 1,5 بلیون دلار بود, در حالی که این بدهی در سال 2002 به
رقمی بالغ بر 2,2 بلیون دلار رسد. در کشور های فقیر جهان هم اکنون 1,3 میلیارد نفر با روزی کمتر
از یک دلار روز زندگی شان را می گذرانند.. و
در عوض در آمد انحصارات و نه سرمایه داری در کشور های در حال رشد با شتاب افزایش می یابد. و
میزان فروش سالانه ی شرکت وال مارت  در سال 2000 با رقم 193,3 میلیارد دلار بیش از درآمد ناخالض
ملی کشور اتریش  190,3 میلیارد دلار بوده است. درآمد سالانه ی شرکت دایملر- کرایسلر در همان
سال 1,150 میلیارد دلار تقریباً به اندازه ی در آمد ناخالص ملی  اندونزی کشوری با جمعیتی بیش از 200
میلیون نفر بوده است. و
در کشورهای فقیر  و در حال رشد جنگهای طولانی و تجاوزات خارجی و فقر و گرسنگی و فشار به آمار
مرگ و میر و بیماری و عوارض اجتماعی مختلف از جمله کشور سوریه و کشور عراق موج روزافزون
مهاجرت انسان های بیگناه ابعادی تکان دهنده داده است. و
بررسی های مربوط به معضل مهاجرت نشان می دهد که حدود 200 میلیون انسان های به خاطر مشکلات
اقتصادی, و اجتماعی, سیاسی ناراحت بودن فرار از جنگ  خارجی و در مرزهای بین المللی در حال جا
به جایی هستند. و
برنامه های توسعه ی اقتصادی در این چند سال گذشته به جای بهبود شرایط زندگی اوضاع را وخیم تر و
سیل مهاجرت پناهنده گی را تشدید کرده است. اگر محدودیت و مشکلات مهاجرت و سختگیری های
روزافزون در پذیرش مهاجران وجود نمی داشت این رقم بدون شک چند برابر می شد. بسیاری از این مهاجرین
که در شرایط دشوار محیط و معشیت فرار می کنند مشمول مقررات و قراردادهای مربوط به پناهندگی سازمان
ملل نیستند و در نیتجه از حمایت بین المللی برخوردار نمی باشند. اینان ناگزیر در دورانی طولانی با سرگردانی
خطر باز گردانده شدن محدودیت حرکت بیگانه ستیزی تحمل تحقیر تبعیض و خشونت از سوی کشور میهمان
یا گروه هایی از مردم آن به سر می برند و آن چه در مورد آنان رعایت نمی شود شان و منزلت انسانی است. و